Marathon Antwerpen

De dag waar ik zo naar uitgekeken had was aangebroken..de marathon in Antwerpen,en wat houd ik toch van België!

Ik mocht helemaal vooraan starten bij de snelle atleten.Ik hoorde eindtijden als 02:45,02:30 om me heen en ik dacht "oe..die haal ik nog niet, was dat maar mijn doel".Toen het startschot ging was ik al snel met de rest begonnen, tussen de mannen in liep ik op kop als eerste vrouw, en dat had ik nog nooit gehad in een marathon, maar na. zo'n 15km lag ik 3e vrouw.Toen kwam ik ook een mede loper genaamd Dre tegen, een man uit Antwerpen,hij zei dat ik goed bezig was en ik vroeg hem wat zijn doel was, hij zei 3 uur, en laat dat nou ook mijn doel zijn! Dus hebben we samen gelopen en  gezellig dat het was! Op de halve marathon zag ik dat ik als tussentijd 01:28 had, wat dus een pr betekende en dat ik goed op weg zat.Maar helaas...daar was het moment dat ik voelde dat ik te snel van start was gegaan en me niet aan de afspraak met mijn coach had gehouden...mijn benen waren op maar ik wilde zó graag die Sub3 en op zijn minst een pr, helaas heb ik Dre ook moeten laten gaan en het zelf moeten doen de laatste kilometers, en die waren dan ook het zwaarst maar eenmaal de hoek om zag ik mama staan en die riep "kom op, het kan nog!" waarna ik het op een sprinten heb gezet..uiteindelijk eindigde ik in een tijd van 03:06:09 wat 1 minuut pr betekent en...een wereld record! Ondanks dat ik eerst teleurgesteld was in mezelf, was ik toch wel tevreden met deze tijd want..ik ben toegelaten voor de marathon van Boston!!! Dus die Sub3? Die bewaar ik voor daar, daar gaan we knallen!